Жарыста болған оқиға жүрегімді ұшырды
Қандай мектеп екені есімде жоқ. Бірінші, екінші ойынды жақсы ойнап шықтық. Кешке сол мектептің спортзалында төсек салып, бізді жайғастырды. Түннің бір уақытына дейін әңгіме-дүкен құрып жатқанбыз. Енді ұйықтайық десек, төбеден түрлі, дүрсілдеген дыбыстар естіле бастайды. Құдды билеп жатқан сияқты. Әбден маза бермеген соң шығып, қарасақ, ешкім жоқ, – дейді Сәния.
Не болғанын білмеген қыздар бісмілләсін айтып, жатып қалады. Сонда да таңға дейін маза болмайды. У-шу, тарс-тұрс дүрсілден ұйқы қашады.
Финалға өткен командалар арасында ойын басталғанда, түсініксіз жағдай болыпты.
Сәниямен командалас Айдана тегіс жерде сүрініп, жығылады. Бұл бір емес, бірнеше рет қайталанады. Оған да мән бермей ойындарын жалғастырады. Бірақ лақтырылған доп басқа жаққа ұшып кете береді. Оны сол жердегілердің бәрі де байқаған. Және қайталана бергендіктен төрешілер ойынды біржолата тоқтатқысы келеді.
Қыздар ойынды жалғастыруды талап етеді. Ендігісі одан да қызық болады. Лақтырған доп баскетбол себетіне түспей қояды. Түссе де айналып-айналып сыртқа шығып кетеді. Команда жеңіліп кері қайтады.
Әрине, мұның бәрін қарсылас команданың мықтылығына, бұлардың жолы болмағанына саяр ма еді. Оқиға әрі қарай басқаша өрбімегенде.
Автобуста отырған қыздар, Айдананың түрінің өзгеріп кеткенін байқаған. Ол беталды сөйлей бастайды. Бір мезгілде дәл қазір болатын нәрселерді бұлжытпай айта бастағанда құрбылары қатты үрейленеді.
"Мына жерде жол апаты болады. Біздің көлік сынып қалады" деген сөздерін алғашында сандырақ деп қабылдаған олар, кейін айтқаны дәл келгенде бойларын тіптен қорқыныш билейді.
Ауылға жете сала құрбыларын дем салатын емші әжеге апарады. Біраздан кейін күтіп тұрған қыздар Айдананың шыңғырғанын естіген, аз уақыттан соң жаттықтырушылары да жандауысы шыға айқайлайды.
Емші әжеден шыққан Айдана жақсарып қалады. Бір қызығы бірінші күнгі ойын ғана есінде, қалған жарыстар мен ауылға қалай жеткені жадынан мүлдем шығып кеткен.
"Зираттың үстіне салынған мектеп шығар. Бойында тұмары, аузында "бісмілләсі" барларыңа ештеңе жоламапты", дейді емші әже.
Не болғанын білмеген қыздар бісмілләсін айтып, жатып қалады. Сонда да таңға дейін маза болмайды. У-шу, тарс-тұрс дүрсілден ұйқы қашады.
Финалға өткен командалар арасында ойын басталғанда, түсініксіз жағдай болыпты.
Сәниямен командалас Айдана тегіс жерде сүрініп, жығылады. Бұл бір емес, бірнеше рет қайталанады. Оған да мән бермей ойындарын жалғастырады. Бірақ лақтырылған доп басқа жаққа ұшып кете береді. Оны сол жердегілердің бәрі де байқаған. Және қайталана бергендіктен төрешілер ойынды біржолата тоқтатқысы келеді.
Қыздар ойынды жалғастыруды талап етеді. Ендігісі одан да қызық болады. Лақтырған доп баскетбол себетіне түспей қояды. Түссе де айналып-айналып сыртқа шығып кетеді. Команда жеңіліп кері қайтады.
Әрине, мұның бәрін қарсылас команданың мықтылығына, бұлардың жолы болмағанына саяр ма еді. Оқиға әрі қарай басқаша өрбімегенде.
Автобуста отырған қыздар, Айдананың түрінің өзгеріп кеткенін байқаған. Ол беталды сөйлей бастайды. Бір мезгілде дәл қазір болатын нәрселерді бұлжытпай айта бастағанда құрбылары қатты үрейленеді.
"Мына жерде жол апаты болады. Біздің көлік сынып қалады" деген сөздерін алғашында сандырақ деп қабылдаған олар, кейін айтқаны дәл келгенде бойларын тіптен қорқыныш билейді.
Ауылға жете сала құрбыларын дем салатын емші әжеге апарады. Біраздан кейін күтіп тұрған қыздар Айдананың шыңғырғанын естіген, аз уақыттан соң жаттықтырушылары да жандауысы шыға айқайлайды.
Емші әжеден шыққан Айдана жақсарып қалады. Бір қызығы бірінші күнгі ойын ғана есінде, қалған жарыстар мен ауылға қалай жеткені жадынан мүлдем шығып кеткен.
"Зираттың үстіне салынған мектеп шығар. Бойында тұмары, аузында "бісмілләсі" барларыңа ештеңе жоламапты", дейді емші әже.
