Қазақ қызының сөйлеуінде де, күлуінде де, еркелеуінде де, тіпті ренжуінде де, ас ішіп, ас әперуінде де, отырысында да сұлулық, әсемдік, басқалық болған.
Бұны қызға үйрететін алдымен ана, онан соң ауыл-аймақ, қалыптасқан салт-сана. Бұрыңғы қыздар көптің көзінше күлуді, көсемсіп сөйлеуді, алдыда жүруді, қомағайлықты жұрт көзіне көрсетпеген. Бұның бәрі - болашақтағы келіннің, келешектегі ананың алдын күреу.