Қалдыбай ақын жолаушылап келе жатып, бір ауылға тоқтайды. Үй иесі бақуатты болмаса да, кісі күтерлік шамасы бар адам болса керек. Алайда, кештете келген мейманға оншалықты ықылас таныта қоймай, өздеріне дайындаған жүгері ботқаны алдына қоя салса керек. Сонда ботқаны араластырып отырған ақын ақын:
-Бидай емес, тары емес, жүгері едің,
Обалыңнан қорықпасам төгер едім.
Қой майына қосылып жаның қалды,
Әйтпесе, әкеңнен деп сөгер едім,- деп салыпты. Қонағының тегін адам емес екендігін сонда аңғарған отағасы кешірім сұрап, мал сойыпты.
Нұрмахан Елтай.