Бөлтіріктің өзімен тұстас бір туысы оған кездесіп қалғанда мынадай әңгіме айтады:
Ел жатып қалған кез еді. Біреу үйімнің тұсына келіп:
– Кім бар-ау, құдайы қонақпыз, – деді. Мен:
– Нешеусің? – деп сұрадым. Ол:
– Үшеуміз, – деп жауап берді. Мен:
– Үшеу болсаң басқа үйге барып қон, біздің үй тар, – дедім. Ол жөніне кете барды. Артынан қарасам, бір-ақ адам екен. Сонда Бөлтеке, оның «үшеуміз» дегені несі?
Бөлтірік ойланбастан:
– Ей, құрдасым-ай, – депті. – Ол адамның үшеуміз дегені – өзін, атын, тазысын айтқаны ғой. «Өзіме бір тостақ ас, атыма бір бау шөп, тазыма бір сүйек болса жетеді» деген еді білмеуші ме ең? – деп өкінішін білдірген екен.