Баукең маған ұзақ барлай қарап:
–Қарағым, көз көрерін көреді,ойламайды, құлақ естірін есітеді, қорытынды жасамайды, –деді қабағын түкситіп. – Тіл сайрағанынағана мәз. Ой болмаған соң оның сайрағанынан не пайда? Бұл иттерөздерінше көргіш, естігіш, айтқыш келеді. Ми болмаса ,көрген күндері күн емес. Сол себепті үшеуін де желкелеп, миға қызмет еткізу керек. Мұны саған не үшін айтып отырмын?
Мен үндемедім. Баукең жағын ұстап , ойға шомып:
–«Дарынды» академик менімен қалай ақылдаспақ? Мен шешілем бе? Арамның  сөзі де арам екенін байқаған шығарсың? – деді жымиып. – онымен өз тілінде сөйлестім.  Өз тілінде сөйлеспесең, оңбай қаласың...
P.S. Дана халқымыздың «Мылқаудың тілін – мылқау  түсінеді» деген сөз бар. Өйткені мақтаншақтың астына көпшік қойып сөйлессе ғана ұнайсың. Ал аңшыға аң туралы, малшыға мал туралы айтсаң сені тез ұғады. Сондықтан алдымен сөйлесер жаныңның психологиясын біліп ал, сонда сөйлесуің жеңіл болады.