Ерекше ордаға еніп көрдіңіз бе?

  Қараша айының 16-жұлдызы «Креативті ойлау» пәнінің дәрісі бойынша оқытушымыз филология ғылымдарының кандидаты, доцент Гүльжан Қажымұратқызы және тобымыздағы құрбыларыммен «Жазушылар Одағына» жолым түсті. Ғимаратқа кіре бергенде-ақ басқаша аураны сезінген болатынмын. Сәкен Сейфуллин, Ілияс Жансүгіров, Олжас Сүлейменов сынды шығармашылықтың шыңын бағындырған ұлы тұлғалар аяғын басқан орында менің де болғаным ерекше қуаныш сыйлады.

  Ғимарат бейнесі сырттан көнекөрінгенімен, ішкі құрылысы, дизайны , барлығы да ерекше. Үлкен сахнаға қарай бет бұрып, ұзақ танырқай қарап қалдым да, алдыңғы қатардың біріне барып, жайғастым.   Топ ішінен Бейбіт ағамыз шығып келіп, сахнада Махамбет Өтемісұлының «Ереуіл атқа  ер салмай» өлеңін ерекше интонация, тың дикцияда, өзіндік стилінде тамаша оқып берді. Мен осы кезде жазушылар арасында да түрлі эстафеталар өтетіндігін білдім. Жаңағы топтан суырылып шыққан Бейбіт ағамыз Мыңбай ағамыздың жолдаған эстафетасын қабылдап, бізден осы сәтті бейнеге түсіруді сұраған болатын:  «Тұлпар мініп, ту алған»  деген міндетті түрде батырлар жырынан үзінді айту деген түсінікте емеспін. Тұлпар мініп, ту алған батырлардың көкесі Махамбет деп білемін.  Кейбірі бұл өлеңді дауысын көтере, ашу –ыза, кекке толы көңілімен оқиды, ал меніңше,  Махамбет атамыз қолына қалам алғанда , қайғы-мұңмен жазған секілді» дей келе, «Мен – мен едім, мен едім» атты Исатайға арналған өлең шумақтарынан үзінді оқып, бейне бір Махамбеттің образын орындағандай болды. Айтулы кешке жиналып жатқан қонақтардың барлығы дерлік, шығармашылыққа жаны құмар, оқырман жүрегіне өрелі сөзімен, асқан талант, дарындылығымен жетіп жүрген жазушы ағаларымыз, әпкелеріміз болатын. Жазушы, ақын деген бәйгеге қосқан жүйріктей шабыты келсе, шарықтап, ой-қиялына ерік беріп, бір сәтте-ақ теңдесіз дүние тудыратын тұлғалар емес пе?  Сол сәтте  бірден ойыма түскені: «Осы сахнада мен де тұрып, өлең оқитын кез болар ма екен?». Ақын ағаларымыздың өткір қызыл тілді шығармаларын тыңдай отырып, бірде өзіме жаңа ой түйіп, бірде оның қабілетіне тамсанып қалдым. Көп ұзамай бүгінгі тұсаукесер кешінің жүргізушісі, Халықаралық «Алаш» әдеби сыйлығының иегері, Халықаралық «Шабыт» фестивалінің лауреаты, жазушы Бақыт Беделханұлы ортаға «Қазақ әдебиеті» газетінің бас редакторы, М.Қашқари және Ғ.Мүсірепов атындағы сыйлықтардың лауреаты, «Бөрісоқпақ» кітабының авторы Дәурен Қуат пен «Ақ Жауын» кітабының авторы,  2002 жылғы Халықаралық «Шабыт» фестивалінің лауреаты, « ҚР Жастар одағы» сыйлығы лауреаты Әлібек Шегебаевты шақырды. Сөз басын «Қазақстан Жазушылар одағы» сыйлығының лауреаты, Қазақстан Республикасының «Дарын» мемлекеттік жастар сыйлықтарыныңлауреаты Бауыржан Жақып ағамыз құттықтау, тілек сөздерімен бастады. Міне, көптен күткен толқулы сәт те келіп жетті. Дәурен Қуат ағамыздың «Бөрісоқпақ»,  Алибек Шегебаевтың «Ақ жауын» атты бірі поэзия, бір проза болып табылатын, сиясы әлі кеппеген туындыларының тұсау кесу рәсімі барша жазушылардың ұстазы, жасы 89 келсе де, көңілі жас баладай алып  ұшқан, менің көңілімде бойында қуатты сарқылмаған тұлға ретінде өзіндік ерекшіліктерімен қалған Мыңбай атаның, Қазақ поэзиясы тұлғаларының туын желбіретіп, 21 ғасырда өзіндік ерекшіліктерімен ойып тұрып орын алатын Жүсіпбек, Жорабек, Сәрсен, Маралтай, қоғам қайраткері Әміржан ағаларымыз өткізді.
    Тұсау кесер алдында Мыңбай атамыз «Шығармаларың шалқи берсін, өмірлерің балқи берсін» деген ыстық ықыласқа толы батасын берді. Бүгінгі кештің тақырыбының өзі «Өзімізше отырайық» болғандықтан, ресми тілден ауытқып, ендігі кезекте Ершат ағамыз гитарамен Қадібек Құрманәлінің «Сәлеметсіз бе», «Бірбидай арпа» халық әнін, Еркін ағамыз домбырада Біржан салдың «Жан бөпем», «Ақ қайың», Мақсат ағымыз баянмен «Ауылға барамын» әндерге құйқылжыта, көрерменді тебіренте, нақышына келтіре орындағанда, жүрегін дір еткізбеген жан болмады-ау, сірә! Менің жиында тағы да бір түйгенім, кез келген ақын-жазушы, өз қатарлы қаламгерлерінің шығармаларында өзге жазушыларға ұқсастығын іздей жүреді екен. Соның бірі, Жүсіпбек ағамыз өз сөзінде Дәурен Қуат ағамызды шығармашылығында «Жан дүниесінде жатқан қопарылыстарды оятып, заман жаназасын шығарып отырады» деген пікірімен Асқар Сүлейменовке ұқсатты. 20-21 ғасыр классигі Жанат Ахмадиев те «Алмас қанжарды жұмсақ қайраққа  қайрайды» деп пікірін білдірді. Кеш соңында Бақыт Беделхан ағамыз біздің осы жиынға келіп, қатысып отырғанымызға риза болып, «Ауылдан келген қыз» тақырыбындағы өлеңді оқып берді. Бақыт ағамыздың әр сөзіне терең мән беріп, ауылымды сағынып, көзіме жас келгендей болды. Ең алдымен осындай тарихи айтулы оқиғаның куәсі болу мүмкіндігін берген Гүлжан Қажымұратқызына алғысымды білдіргім келеді. Бізді артынан ертіп, «барған жерімнен қалмаңдар» деген жиі айтатын сөздерінің мәнін енді ғана түсінгендей болдым. Біздің екінші анамыздай болып, рухани тәрбие алсын, 21 ғасыр әдебиетінің алыптарын көріп, өзіне үлгі етсін деп шырылдап жүргені үшін үлкен рахмет! «Дүниенің қорлығы –білімсіз адамның кітабын оқу, білімді адамның кітабын оқысаң өсесің» демекші айбыны күшті, беделі мықты, сөзі өткір де өтімді қаламгерлердің шығармашылығын қолдап, олармен сусындап өсу біздің міндетіміз. 

Толғанай Орынбасар
«Тұран» университетінің  1-курс студенті