Мен, шырағым, қартайған кісімін. Халқыма берерімді берген бірақ көп нәрсені үлгере алмаған сияқтымын.Сол жағынан ойлануға, түсінуге, ұғуға кейінгі кезде жағдайым болмай кетті. Оған бір кедергі:

• Көктемдей құбылмалы мінезім бар,

Мейлің күл, мейлің сүйсін, мейлің жасқан, – деген мінезім дер едім. Қырық екі жасымда тағы былай деп жазғам.

• Сыр айтам саған, халқым, ұға білсең,

Дайынмын от пен суға маған сенсең.
Арыңды ақ ниетпен ақтамасам,
Ризамын теріс қолмен бата берсең.
P.S. Әрбір ақыл-парасат иесі осы Баукеңдей  әлі де болса берер едім қайтейін денсаулығы жібермей тұр ғой деп халқынан кешірім өтінсе, бірақ қазіргілер өйте алмайды. Өйткені жасың зейнеткерлікке іліне сені жұмыстан айдап шығады. Сенің халыққа берерің мол болса да, өйткені « жаңа қазақтарға» олар тек «аяққа оралғы».