Тажал індет көбеюде күн санап

Тажал індет көбеюде күн санап
Талай адам оған бейжай жүр қарап.
Есті жиып, шектелейік ағайын,
Сақтық үшін аса қажет бұл талап.
Ашып қара, жанның ішкі сарайын
Дүрбелеңнің өткізгенбіз талайын.
Жанталасқан жұмыстардан мін іздеп,
Сын сағатта сын тақпайық ағайын.
Құлақ асып жатқандар аз сөзге де,
Бұл айтылған жәй әншейін сөз деме.
Қолға алайық өзімізді өзіміз,
Зиянымыз тимесінші өзгеге.
Қаншама адам індет дертін оранды,
Ел ішіне кең тарауға жол алды.
Күрес шараларына да дес бермей,
Мына вирус дүрліктірді қоғамды,
Жұрт та қазір жалған сөзден жеріген,
Салғыласып жатпас сірә сенімен.
Соны да ұқпай жатып алып біреулер
Талай сұмдық таратуда желіден.
Іліп алып пікір жаза бастаймыз,
Көз көргендей, сөз айтудан қашпаймыз.
Мәселенің мән-жайына бармастан,
Талай жерге алып барып тастаймыз.
Қай ісіңмен қоғамға сый тартып ең,
Тығырықтан шығар жолды айтып ең.
Жұртқа кінә тақпай тұрып сондықтан,
Орынына өзіңді қой алдымен.
Жел сөздерге желікпесін ес мүлде,
Масайрама, мәселені шештің бе.
Өзің үшін өмір сүріп жатырсың,
Міндетің жоқ артып қояр ешкімге.
Тәж індетке жол бергенше жем болып,
Билік сөзін тыңдау керек жөн көріп.
Карантинде үйден шықпай онан да,
Аурумен алысайық ел болып.
Тәжі тажал әр жерден кеп тартқылап,
Осы жағы тиіп жатыр қаттырақ.
Дамыл таппай күресуде күн-түні,
Дәрігер мен полиция шапқылап.
Үйден шықпай дертке дауа табамыз,
Бұған сірә келер біздің шамамыз.
Ауырумен арпалысқан жандарға,
Солай ғана көмектесе аламыз.
Атың өшкір, індет кетсін алысқа,
Тәртіп қана жеткізеді табысқа.
Аурудың өршуіне жол бермей,
Енді ағайын, тырысайық намысқа.
Елімізден індет мүлдем құрысын,
Қайта ашсын ел тіршіліктің тынысын.
О, Жаратқан Ием, өзің жар болып,
Арттыр елдің берекесін, ырысын.

Әбілхайыр Сыздықов,
ҮЙДЕ БОЛАЙЫҚ АҒАЙЫН!