Үйге келген соң, жерленген адамға алтын сағаттың еш пайдасы болмайтынын жақсы білетін атамыз бірден алтын сағатты қазып алуға шешім қабылдамасы бар ма? Түн ортасында досы жерленген жерге келіп, тілін кәлимаға келтіріп, көрді қаза бастайды. Бір кезде ағаш сандыққа да жетеді. Алтын сағатты көргенде, барлық қорқыныш сейіліп, жаймен ғана сағатты алып, қолын кейін қарай тарта бергенде, білегінен сарт етіп ұстай алған сұп-суық қолдан зәресі ұшады. "Қайда алып бара жатырсың?". Мұндайда ауызға сөз түсе ме, "не де болса дұғамды айтып, қашып құтылайын" деп ойлап үлгергенше, жаңағы тастай қол жағасына жармаса кетеді. Қанша уақыт өткені белгісіз, бір кезде тілге келген атамыз: "Сен өлген едің ғой",- дейді әрең.

"Мен бұл жерде қайдан жүрмін?". Екі дос бір-бірін сонда ғана танып, түсінісе бастайды.

Жер қойнына кеткен досының шын мәнінде өлмегенін, тек тоқ әсерінен есеңгіреп қалғынын енді түсінді. Алтын сағат иесін құтқарып, қайта өмір сыйлаған атамыздың қолына өтті.