Бірде «Алаш айнасы» интернет газетінің оқырманы өз ойымен бөліскенін оқыдым.

    Онда: «Кезінде бір жігітпен арада махаббат болды. Өте жақын болдық, тіпті үйленуге де бардық. Алайда, менің оқуым, жұмыс істеуім керек болды. Бір сөзбен айтқанда мансабымды (карьера) жалғастырып, биік белеске жету тиіс еді. Ол ойым жүзеге асты. Қазір жасым отыздан асқалы қашан, үй, жұмыс және машинам бар. Менің тұрмысқа шықпай қалғаныма ата-анам кінәлі деп отырған жоқпын. Дегенмен мен үйдің үлкені болғасын ба, олар маған үнемі «оқуыңды жақсы оқы, сен жоғары оқу орнына өз күшіңмен түсуің керек, мықты маман бол» деп тәрбиеледі. Мен ата-анамның үмітін ақтау үшін, әрі ізіме ерген інілеріме көмектесуге тырыстым. Сөйтіп жүргенде, «отыздан асып барамын» деген халге де жетіппін» деген өкініш-назы жазылыпты.
Ал, 35 жастағы жаңақорғандық Маржан әлі тұрмыс құрған жоқ. Одан мұның себебін сұрағанда:
– Қазір қыздардан гөрі жігіттер тым талғампаз болып кетті. Олар есеп-қисаппен отбасы құратын болды. Болашақ қалыңдығында ең болмағанда бакалавр білімі болғанын қалайды. Одан кейін қыздың әке-шешесінің тұрмыстық жағдайын сарапқа салады. Әрі түр-келбетіне де қатты көңіл бөледі.
   Менде жоғары мектептің дипломы жоқ. Әке-шешемде адал еңбегімен нан тапқан адамдар. Мектеп бітіргеннен кейін, іні-қарындастарымды оқыту үшін жұмыс істедім. Енді өмірдің ең мәнді, әрі ең қызықтысынан айырылып қалғанымды түсініп, өкініп жүрмін, – деп жауап қатты.