Үлкенді сыйлау– бізде үлкен дәстүр. Мұның өзі, ақылың болса, кішігеьқамқорлыұ жаса деген сөз.
Баланың аты – бала, оның тәжірибесі жоқ. Ұрысып балағаттау-тәрбие емес, керісінше «Әй, қарағым, мынауың қате», –  деуіміз кернек. Кішіге кім болса, соның әлі жетеді.Мұны кейбіреуіміз ескермейміз.
... Қазақта, «алпыстағы алжыған шал» деген де сөз бар.Бір жағы – шындық, бір жағы – кекесін. Шын мәнінде, алпыстан асқан соң ақыл-есің өзгере бастайды екен. Өзгере бастағанда ұмытшақ бола бастайсың. Кеше естігеннің бүгін есіңде қалмайды. «Е, әнеугүні пәленше пәлен  деп еді, Құдай атып ұмытып отырғанымды қарашы» дейді қарт-ұмытшақтар.
Ол өз басыма түспесе, бұлай ойламас та едім. Басқа түскенде адам лаж жоқ ойланады әрі әр сөзіне, әр ісіне талдау жасайды екен.