«Мен өмірді қалаймын!»

Шындық – суреткердің ұлы міндеті. Өз мемлекетім, елім деп елжіреген әр адам қоғамда болып жатқан мәселеге бей-жай қарамайды. Мен де солардың қатарынанмын. Қазіргі таңда қоғамда кең етек алған мәселенің бірі – есірткі. Соның салдарынан көптеген жастар өз өміріне балта шабуда... Иә, ащы да болса бұл-шындық. Бірақ  мен олардың қатарынан емеспін. Мен өмірді қалаймын!

Қазіргі таңда статистикалық мәліметке жүгінсек, есірткіге аңсары ауатын жасөспірім саны жыл санап артып келеді екен. Неліктен? Себебі олар жас ағаш секілді. Қалай ексең, солай өседі. Сол жастағылар не көрсе соған еліктеп, сол нәрсені істегенше жаны тағат таппайды. Есірткінің дәмін татады...Рахаттанады...
Ал одан кейін не болатыны тайға таңба басқандай анық! Ол затсыз өміре сүре алмайтындай бейшара халге жетеді. Міне, жас дос! Сен есірткіні пайдаланып, өзіңе ғана емес, отбасыңа, қоғамға үлкен залалыңды әкелесің. Отбасың сенен теріс айналады, қоғамнан шеттетіліп қаласың. Сондықтан тәрбие басы-тал бесіктен. Алма ағашынан алыс түспейді. Сенің бұл тұстағы міндетің ата-анаң адам бол деп саған берген тәрбиесін бойыңа сіңіре отырып, оны басқаларға насихаттау.                
 
 Әділ Ибадулла,
№208 мектебінің 8 сынып оқушысы