Ораз Қиқымұлының төртінші ерлігі – жоғарыда айтқанымдай, Жәкеңді, Жамбылды танығаны,танып қана қоймай, жанашыр, қамқор боп Қазақ ССР-і әдебиеті мен өнерініің 1936 жылы Мәскеуде  өткен онкүндігіне алып барғаны. Басқа адам болса, жасы келіп қалған кісі деп алып бармауыда мүмкін еді. Ал Жәкеңнің Мәскеуге сапары – халқымызға таңғаларлық олжа сыйлаған сапар болды.
P.S. Ораз аға Жандосовтар «Қарты бар елдің – қазынасы  бар» деген нақыл өмірлік кредосына айналдырса, қазіргі басшылықтағылар қарттардан  жылан көргендей аза бойлары қаза  тұрады. Қайтерсің пендешілік деген сірә осы болар.