Қолына қалам ұстаған әр азамат ана тілін игерумен бірге басқа, әсіресе, көрші ұлт тілдерінің де асыл қазынасынан  еркін сусындауы, оны кәдеге асыра білуі абзал.
P.S. Соңғы 15-20 жылдың айналасында  ақын-жазушылар саны «Жауыннан кейінгі саңырауқұлақша» қаптап кетті. Көбісініңжазу стилі жоқ, сөйлемдері жайжақ, сөздері де ала-құла.  Тіл шұбарлығы – ұлт қасіреті. Бұл әсіресе  қазақ секілді еліктемей солықтауға құмар халыққа сор болатыны ақиқат. Жаның тұшып оқитын кітаптар жоқтың қасы.