–Үйді ұстай білу оңай емес. Егер  ерімен әйелінің ынтымағы жарасса, өз алдына, екеуінің арасы  ырың-жырыңболса, үйдің  қып-қызыл  берекесі кетеді. Онда оны ешқандай заң, қарым-ас, ақыл-кеңес ұстап тұра алмайды.
Отбасында өте ақымақ, өте терең  екі қарама-қарсылық бар. Бірінші қарама-қарсылық – «мен еркекпін!» деп шыға келушілік. Бұл, жасыратыны жоқ, біздің қазақ жастарының арасында көп. Бұл – нағыз ақыматық! Екінші  қарама-қарсылық – әйелі «мен анамын» деп кеудесін кереді. Сонда балалардың жазығы не? Олардың ақыл-есі әлі толыспаған ғой. Кішкене кезінде әке, апа деп, көп нәрсеге түсінбейді. Өскен соң олардың да талап-тілегі, көзқарасы өзгереді.
Отбасын ұқстай білу, әсіресе, қартайған кезіңде қиын екен. Әйеліңнің де, балаларыңныңда көңіліне тие алмакйсың. Әжең болса, тіптен үндемейсің.
P.S. Өсірген ұл-қызың ақылды ерке болса, құба-құп, ақылсыз ерке болса сорың.