Болат анасының кейбір сөзін орысшаға аударып, хаттың соңғы жағын бізге дауыстап оқып берді.

• Ана деген жақсы ғой, тек бар болса, – деп Павел ауыр күрсінді. Біз үндей алмай, состиып тұрып қалдық. 
• Павел бізге анасының әскерге алынар алдында ғана қайтыс болғанын айта келіп:
• Асыл анам, егер сен тірі болсаң, мені сағындырмай хат жазып тұмас па едің? – деді көзінен жас моншақтап. Мен оны жұбатпақ боп оқталып едім, жүрегімді өксік билеп, тұншығын қалдым.

P.S. Бұл туралы: Шет жүрсем сағынарым, жабықсам – шағынарым. Анашым бір өэіңсің табынарым, –деген ақын сөзі  дұрыс болар.