-Оқымасаң оқы, тамаша жазушы. Ол бірде Жамбыл ақынның «Ленинградтық өрендерім» туралы: «Бұл өлеңді көзге жас алмай, қуанбай, достық сезімімен толқымай оқи алмайтын едік.артымыздан күшті таяныш келгендей бұл өлеңнің қымбат екенін көрдік. Қазақстан халқы бізге өзінің туысқандық сәлемін, ықыласы мен достығын жолдаған еді, біз күшімізге күш қосылғандай ұрысқа аттандық»,-деп жазғанеді ғой. Есіңде ме?
Мен үндемедім.
-Вслевод менің жақсы досым болатын. Екеуіміз жиі бас қосып сырлатынбыз. Бірде үйінде отырғанымда:
-Жырдан өткен сұлу жоқ, сол сұлу сырын нәзік ұққан Жамбыл ұрпағы шын бақытты,-деді. Досымның осы көзі есіме түсіп, әлгі үйіме келген тоғышарларды біржола ұмытып, өз-өзімен толқып,тебіренсем бола ма? Жай тебіреніп қоймай тағдыр бізді әрдайым: «Сусыз көлде қамыс болмас, арсыз елде намыс болмас» дегеннен сақтасын деп тіледім.
P.S. Жазушылардың соңғы съездін көріп отырып олардың бейшаралықтарына  налыдым.