Екі есік!
Бір самурай ғұламаның алдына шығып “тозақ пен жәннат бар ма?” деп сұрайды. Ғұламаның “Сен кім едің?” деген сұрағына “Самураймын” деп жауап береді. “Сен ба?!” деп менсінбей қарайды ғұлама, “Самураймын дейді-ау, бойыңда самурайларға тән ешбір қасиетті көріп тұрғаным жоқ! Түріңе қарасам самурай емес, кедейдің дәл өзісің!”
Ызаланғаннан қаны басына шыққан самурай, қылышын шығарып ғұламаға қарай беттейді. Ғұлама – “Охо! Қарашы тегі – өзінің қылышы да бар екен! Қолыңнан түк келмейтін біреуге ұқсайсың, қылышты қалай ұстау керегін білемісің?!” – деп кекетеді. Қатты ашуланған самурай қылышын көтеріп, кекеткені үшін ғұламаны өлтірмекші болғанда, ғұлама байыпты дауыспен “тозақтың есіктері осылай ашылады” дейді. Ғұламаның байыптылығы мен салқынқандылығына таң қалған самурай, тізесін бүгіп құрметпен бас йеді. Ғұлама “жәннаттың есігі болса осылай ашылады” дейді
