Қоғамда «ел үшін еңбек еттік» деген аға буынның жаттанды пікірі қанат жайды. Кеңестік кезеңнің болмысында ер жігітке лайық азаматтық парыз, әскери борыш деген отандық аманат болатын. Ондай сыни мектептен өтпеу,  патриоттық тәрбиеден тәлім алмау —  жігіттік қуатсыздыққа, қауқарсыздық- қа саналды. Дені сау азаматтың әскери жаттығуда шынықпау жат әдет еді. Міне, осындай ширату, шымыр болу уақыт талабында ұдайы тұрды. Сол заманның тумалары талапқа тән талаптанды. Ал, бүгінгі әңгіме ауаны тіпті басқаша бұрылды. Ел үшін ғана еңбек еткен сияқтанды. Бәлкім, мұны  «өзім үшін еңбек еттім» десе тура болар, мұның шешімі шындыққа жанасады. Жалақы алып жұмыс істесе, содан зейнетке шықса, өзі үшін емей не сонда? Меніңше, ел үшін еңбек ету сатылмауы керек.
Қаныбек ӘБДУОВ.