Біздің ауылда Ақсай, Көксай деген мал жайылымдары бар. Оны бұрынғы адамдар өте ақылды пайдаланған. Бір күн мал жайған жеріне он бес күнде ме,әйтеуір шөбі өсіп жетілгенге дейін жоламаған. Басқа жақтың шөбін жегізген. Осы әдіспен бүкіл жайылымды тиімді пайдаланған. Қазіргі мал мамандары бұған көңіл бөле бермейді. Ал біздің ауылдың мал иелері Ауыл шаруашылғы институтын бітірмегенімен, өте білгір болған.
Әлі есімде, жиырмадан асқан жігітке Нияз қарт: «Мен  саған айтпап па едім,малдың жайлымын бұзғаның тқалай?» – деп ұрысқан еді.Сол ақымақ жігітке ұқсап байының жайылымын білмейтін қатындар біздің Жазушылар одағында толып жатыр.