Қолмен қуырылған тарыда қуат бар

Ауданның орталығынан ең шалғайда түтін түтетіп отырған бұл шағын ғана ауыл кезінде Түркістан қаракөл қой шаруашылығы кеңшарының бөлімшесі ретінде қазығын тіктеген екен. Ел егемендігін алған тоқсаныншы жылдардан кейін Көктөбе өз алдына отау көтеріп, ауылдық округ болып қайта құрылымданды.

Мұндағы ағайын-досқа аңқылдап жететін, көңілі тап-таза көктөбеліктердің шынайы болмысы, сәлем-сауқаты осындай. Сонысымен біраз жұмыстарын да бітіріп жатады. Базарда толып тұрған талқан сөгі арқалауға да арзымайды ғой деп мұрын шүйірмей-ақ қойыңыз. Біздің базар сөрелерінде саудаға шығып жатқан Қостанайдан, Ақмоладан жеткізілетін комбайнның дәу тістері орып ойран-ботқасын шығарған тарының қауызынан қасиет қашып, цехтарда жентектелген талқанның да дәмі келісіп тұрған жоқ. Ал мынау қолмен себіліп, қолмен орылып, қазанға қайнатылып, отқа қуырылып, келіге түйілген сөкті тіспен қытырлатып рахат тауып, диірменге тартылған талқанын жесеңіз оразаның өзінде тоқ жүресіз, дәмінің татуы өзі алдына, бұрқыраған иісінен бойыңыз қуат алады. Өйткені бұл атадан қалған ас. Бабаларымыздың сүйген құнарлы асына ұрпақ қанында да құштарлық болады. Ұлтымыздың осы жеңсік тағамының қадір-қасиетіне қиянат келтірмей, қияметінен қашпай, бейнетке бел буып, аумақтай болса да талап қып тары егіп, талқан-сөк дайындап отырған көктөбелік ағайынға рахмет.

Баян АЛАУДИНҚЫЗЫ.