Ғибраттанғын, көңілге ұғып тыңда!
Бір елді-мекенде ауыл халқына ортақ ауыз суын өтеп отырған жалғыз құдық болыпты. Елдің бәрі сол құдықтан су алады екен. Күндердің бір күнінде құдықтан су алуға шелек тастаса, арқан шелексіз шыға беріпті. Бірнеше рет осылай қайталана бергеннен кейін, халық үйрейленіп мына құдықтың иесі бар, түбінде жын-сайтан...